Je bent nog maar net in het ritme van de wandeling en er wacht al een eerste halte. Aan de Langestraat 6 ligt achterin verscholen de Sint-Adrianuspastorie van Houtvenne. De norbertijnenabdij van Tongerlo verkreeg in 1623 de patronaatsrechten over de Sint-Adrianusparochie van Houtvenne. De parochie bleef tot 1832 afhankelijk van de abdij. In de pastorie woonde dus een norbertijn die het zielenheil van de parochie ter harte nam, onder het religieuze toezicht van de abdij. Een norbertijnenpastorie gaf doorgaans onderdak aan de pastoor, een onderpastoor, een huishoudster, soms ook een knecht en er was ook overnachtingsmogelijkheid voor paters op bezoek. 

De indeling van een pastorie was heel praktisch opgevat met vertrekken aan weerszijden van de ingang. Een spreekkamer voor de ontvangst van gasten en parochianen mocht zeker niet ontbreken, alsook het studeervertrek voor de pastoor. Pastorieën hadden ook steeds een voor- en achtertuin en een moestuin om te voorzien in eigen voedselvoorraad. De pastorie van Houtvenne is in 1909 voorzien van een elegante druivenserre aan de zuidoostgerichte voorzijde.

De Sint-Adrianuspastorie is sinds 2019 opgenomen als bouwkundig erfgoed en in augustus 2020 sloot Kempens Landschap een overeenkomst met de gemeente Hulshout voor de restauratie en herbestemming van de pastorie.

Reeds in 1392 bestond er een bedevaartweg naar de Sint-Adrianuskerk van Houtvenne. Tijdens de pestepidemieën trokken de nog gezonde mensen zingend, smekend of zichzelf geselend op bedevaart naar een pestheilige. Een plaasteren beeld van Sint-Adrianus, de patroonheilige van Houtvenne, én de oudste pestheilige, herken je in de nis rechts naast de toegangsdeur van de kerk. Hij werd aanroepen om bijstand te verlenen aan zieken en om de pest te weren, maar ook bij pijn in de ingewanden, armen en benen en tegen huiduitslag en koudvuur bij de dieren. Abt Wichmans van de abdij van Tongerlo bracht op 25 juli 1693 een relikwie van de heilige Adrianus van Herentals over naar de kerk van Houtvenne. Tot 2000 vond op de eerste zondag na 4 maart jaarlijks een ‘begankenis’ plaats. Na de hoogmis werden paarden en ruiters gezegend, ook rij- en renpaarden.

Na de dorpskern van Houtvenne stap je volop het platteland in. Aan de Kouwbergstraat en het Hanestraatje zal het je zeker opvallen dat we hier niet direct tussen hooilanden en maïsvelden lopen, maar volop tussen mooi aangelegde geometrische rijen bomen. Boomkwekers waren in het verleden zeer kieskeurig in het zoeken naar de juiste plaatsen voor het kweken van hun planten. Bij voorkeur vestigden zij zich in de dichte buurt van waterlopen. Ook de oevers van de Grote Nete waren daarom zeer geliefd. Hier in Houtvenne ligt zeker een belangrijke kiem voor deze tuinbedrijven. Vroeger kweekte men vooral fruitbomen en nutsgewassen, maar dat is geëvolueerd naar sierplanten, vooral laan- en parkbomen. Die zijn soms zo groot dat er slechts een boom op een grote vrachtwagen past! Vandaag de dag vind je in de streek ook kwekerijen die zich in andere takken gespecialiseerd hebben, van vaste planten tot een heel breed assortiment van bijvoorbeeld buxus. Aan jou om de soorten te determineren tijdens je wandeling…

Van knooppunt 92 naar knooppunt 349 zie je ongetwijfeld heel wat fietsers passeren die liefst rechttoe rechtaan wat kilometers in de benen willen krijgen of een veilig fietstraject kiezen tussen school of werk en thuis. Ze kiezen het heraangelegde fietstraject op de oude spoorlijn 29 tussen Aarschot en Weelde, via Ramsel, Herentals en Turnhout.

Na het verlaten van Houtvenne, wandel je door het landbouwlandschap van Ramsel. Aan knooppunt 98 wil je ongetwijfeld wel even verpozen aan visclub VNA. Een afkorting die er mag zijn! Vermaak Na Arbeid… dan is het zeker verdiend om hier even de benen te strekken en misschien wel een drankje te nuttigen in de kantine. Hier kan je je blik even laten rusten over het waterlandschap dat is ontstaan in de voormalige kleiputten van de Ramselse steenbakkerijnijverheid. Een infobord geeft je meer uitleg en verleid je misschien een volgende maal om de Erfgoedwandeling af te stappen. 

Na de rust van de Visvijverstaat, moet je de Houtvensesteenweg oversteken. Wijk er even af van het knooppuntennetwerk om de Strokapel te bezichtigen aan je linkerkant. Voorzichtigheid is hier geboden, want het is een drukke weg. Kies best de rechterzijde waar meer ruimte is.

Wie hier naarstig op zoek gaat naar een dak uit stro komt bedrogen uit. Sinds de 19^de eeuw is dit norbertijnenmonument voorzien van een leien dak. Maar als je geluk hebt, hoor je elke dertig minuten de klok in het ranke klokkentorentje wenken en vind je zo de weg naar deze uitzonderlijke kapel. De Strokapel is een eenbeukig zaalkerkje in baksteen dat in 2019, met de restauratie, opnieuw is bepleisterd en fris wit geschilderd. Eind 17^de eeuw bouwden de inwoners van Ramsel een Onze-Lieve-Vrouwe Capelle om het Mariabeeld van Ramsel tegen weer en wind te beschermen. De toestemming tot de oprichting van dit primitief houten kapelletje, onder toezicht van de norbertijnenabdij van Tongerlo, gaf aanleiding tot veel onderhandelingen en tot compromissen tussen de ‘capellemeesters’ en de abt. Er mocht geen kerkdienst gehouden worden. De eredienst mocht er enkel doorgaan op de twaalf Mariale feestdagen: 1 januari, 2 en 11 februari, 25 maart, 31 mei, 16 juli, 5 en 15 augustus, 8 september, 7 oktober, 21 november en 8 december. De kapel staat sinds 1642 bekend voor enkele miraculeuze genezingen. De kerkfabriek kijkt er trots naar uit om een bijzondere schenking van de abdij van Tongerlo terug te kunnen tonen aan het publiek. Het 15^de-eeuwse tabernakel met de beeltenis van de heilige Norbertus is recent gerestaureerd en keert terug naar zijn plaats van herkomst. 

Na het bezoek aan de Strokapel, keer je op je stappen terug en voert de wandeling je via knooppunt 99 terug naar de dorpskern van Houtvenne.