Tijdens de eerste kilometers van deze lange tocht fietsen we eerst naar het hart van het Landschapspark de Merode rond Westerlo. Vanaf de norbertijnenabdij van Averbode krijgen we meteen het typische landschap van de regio voorgeschoteld. Door bos — het geoefend oog ontwaart misschien zelfs een pluk hei—zetten we koers naar Westerlo. Deze goed bewaarde groengebieden hebben we te danken aan de rijke grootgrondbezitters uit de streek: de norbertijnen met hun uitgestrekte abdijen en de familie de Merode met haar kasteeldomeinen. Het eerste gebouw dat we in Westerlo passeren is trouwens het kasteel de Merode. Bij het verlaten van het dorp fietsen we door de tuin van het kasteel van Jeanne de Merode.

Twee flinke pedaalslagen verder staan we al in Tongerlo. De Oevelse Dreef voert langs de muur van de norbertijnenabdij van Tongerlo. Het is een van de laatste voorbeelden van de vele dreven die de paters aanlegden om gemakkelijker het omliggende land te ontginnen. Aan de overzijde van de Oevelse Dreef liggen de sportterreinen van Sporta. Die katholieke sportvereniging wordt in 1947 opgericht door Antoon Van Clé. De bedoeling van deze sportieve norbertijn is om sporten bereikbaar te maken voor de gewone man. Vandaag organiseert Sporta nog steeds vele sportkampen en zet de vereniging zich in voor de sportbeoefenaar in het algemeen.

We hebben nog maar vijftien kilometer op de teller staan en toch al twee van de drie norbertijnenabdijen ontmoet. Tijd om even flink gas te geven naar Leuven. Via een oude kaarsrechte spoorwegbedding gaat het eerst naar Aarschot. Vervolgens gidst het fietspad langs de spoorweg ons verder richting Leuven. Onderweg voert de route langs de dorpsgrenzen van Wezemaal en Rotselaar. Vanaf de 13^de eeuw zijn dat twee parochies die door de norbertijnen van Averbode bestuurd worden. In de schaduw van de Sint-Martinuskerk ligt de prachtige norbertijnenpastorie van Wezemaal te schitteren. Niet alleen de woning zelf bleef bewaard, maar ook het poortgebouw met duiventoren en de slotgracht. 

De dorpskern en de pastorie van Wezemaal liggen niet op de route. Vanaf het station van Wezemaal is het ongeveer een extra kilometer trappen via de Langestraat. 

In Leuven zijn we over de helft van de afstand. De Vlaams-Brabantse hoofdstad is dus een ideale plek om de batterijen even op de te laden. Dat kan bijvoorbeeld in het park van Keizersberg. Die heuvel bereik je via de bij wielertoeristen bekende helling Keizersberg die vanaf de vaartkom naar de abdij voert. De benedictijnenabdij van Keizersberg wordt pas rond 1900 gebouwd op deze heuvel die over Leuven uitkijkt. In de 12^de eeuw staat hier echter de burcht van Godfried met de Baard. Deze graaf van Leuven en hertog van Brabant schenkt in 1129 een van zijn parken met slotgracht aan de norbertijnenorde. Op dit domein in Heverlee groeit de norbertijnenabdij van Park uit tot een invloedrijke abdij. Ze is daarmee ouder dan de norbertijnenabdijen van Averbode en Tongerlo.

Door het historische centrum van Leuven en het Arenbergpark voert de tocht je naar deze norbertijnenabdij van Park in Heverlee. Zo dicht bij de stad laat de site je toch een glimp zien van de uitgestrektheid van het domein en je ervaart er de rust die de site nog steeds uitstraalt. Via de Mariapoort en langs de watermolen bereik je het kloostergebouw zelf. Daar kun je PARCUM bezoeken. Dat is een museum voor religie, kunst en cultuur. Meestal loopt er een tijdelijke tentoonstelling over actuele thema’s. De abdijkerk toont vandaag barokelementen. Het kerkhof rondom is een plek waar voorname Leuvenaars een laatste rustplaats krijgen. Het neerhof was de plaats van waaruit de landbouwactiviteiten georganiseerd werden. Het wordt omringd door de tiendenschuur, het wagenhuis en het provisorenhuis. Ten zuiden van de abdij liggen vier middeleeuwse vijvers. Als je rond de waterplassen wandelt, krijg je een mooi zicht op de abdij. In de vijvers kweekten de paters vis. 

Door het provinciedomein van Kessel-Lo verlaten we de Leuvense agglomeratie en schuiven we op naar de heuvels van het Hageland. De route krinkel-de-winkelt nu over oude landbouwwegen. Tot in Sint-Pieters-Rode plots het machtige kasteel van Horst uit een slotgracht opdoemt. De waterburcht staat in een uitgestrekt groendomein. Tijd voor een selfie met de waterburcht op de achtergrond! In het wagenhuis is een brasserie gevestigd die streekgerechten serveert. 

In Houwaart zie je op de Houwaartseberg de wijngaarden zonnen. Of je tijdens de klim ook van het zonnetje kan genieten, is nog de vraag. De Houwaartsebergweg is een stevige kuitenbijter en vraagt dus een goede dosering van je krachten. Hoeft het gezegd dat je beloning op de top een schitterend vergezicht is op de wijngaarden en de omgeving?

Scherpenheuvel is een bedevaartsoord dat in de 17^de eeuw ontstond. Op de top van één van de heuvels van het Hageland wordt dan de opvallende Onze-Lieve-Vrouwebasiliek van Scherpenheuvel gebouwd. Een oud houten Mariabeeld wordt er door bedevaarders vereerd. Tegenover de ingang van de basiliek staat het huisje van de zegeningen. Daar is het hele jaar door een priester aanwezig. Je kunt door hem je auto of je fiets laten zegenen. Het zegenen van voortuigen was een populair gebruik toen vanaf de jaren zestig de auto in opmars was. Ook vandaag zijn er nog regelmatig autozegeningen of laten bijvoorbeeld wielerclubs er de koersfietsen van hun leden zegenen. Het eindpunt van deze lange fietstocht is niet ver meer af. Zo ver ben je al geraakt zonder ongelukken. Maar klop gerust bij de priester aan voor een extra religieuze ongevallenverzekering.

Van Scherpenheuvel gaat het naar Zichem en de Demervallei. Zo fiets je terug naar de norbertijnenabdij van Averbode door de Abdijstraat – een kaarsrechte dreef door de abdijbossen. In dat bos rondt je kilometerteller de grens van honderd kilometer. Het abdijcafé Het Moment op het binnenplein van de abdij lonkt al. Sluit er deze lange fietsroute af zoals je elke wielertocht gepast voltooit: met gestrekte benen onder een tafel. Het prachtige decor krijg je er gratis bij. Smakelijk en schol!