De wandeling start vóór de hoofdpoort van de majestueuze Onze-Lieve-Vrouwabdij van Tongerlo. Boven de poort bemerk je in de drie nissen de beelden van de patrones Maria geflankeerd door de heilige Barbara en de heilige Catharina. Werp gerust een blik op het mooie binnenplein. Je herkent de kerk, de Boerenkrijgschuur en de andere abdijgebouwen. Op dit plein ervaar je al de stilte en de rust van de abdij. Even laat je er de drukte van het alledaagse leven achter je.

De wandeling neemt je eerst mee rond de ommuurde abdijsite. Zo krijg je een indruk van de uitgestrektheid van het complex. Net voor knooppunt 342 passeer je een mooie Lourdesgrot, overschaduwd door een grote beuk. De grot werd in 1887 gebouwd op initiatief van een diepgelovige Lourdes-bedevaardster, met de steun van de provisor van de abdij en met de hulp van lokale werklieden. In 1935 liet pastoor Hoste de grot vergroten en er bovenop een maquette van de Lourdesbasiliek plaatsen.

Tussen knooppunten 380 en knooppunt 382 leidt de wandeling je door de Oevelse dreef. In de 17^de eeuw begonnen de norbertijnen ten westen en noordwesten van de abdij als eerste met het aanleggen van zeker acht sterbossen. Dat zijn bossen met dreven in een stervorm. Ze werden vooral aangelegd voor de houtkap. Eiken en beuken waren geliefde houtsoorten. De meeste dreven werden in de 20^ste eeuw omgezet naar landbouwgebied. De Oevelse dreef hield gelukkig stand. Ze geeft ons zo nog een beeld hoe een authentieke norbertijnendreef er kan uitgezien hebben.

Bij knooppunt 7 moet je even tellen. Liefst acht dreven komen er op een punt samen. De Ster werd in het begin van de 18^de eeuw aangelegd door veldmaarschalk Jan Philips Eugène de Merode. Hij inspireerde zich niet enkel op de sterdreven van de norbertijnen, maar ook op de tuinen van Versailles voor de inrichting van zijn kasteelpark. Naast voorraadkamer voor de houtkap deden de sterbossen ook dienst als prinselijk jachtgebied. Met een machtige abt als buur kon dat tellen als statussymbool.

Tussen knooppunt 183 en 13 is het gedaan met de rechte aangelegde dreven. De slingerende kronkels van de Grote Nete bepalen nu het lijnenspel door het landschap. Het is er heerlijk wandelen door de ongerepte natuur. De Grote Nete ontspringt in Hechtel-Eksel. De monding bevindt zich in Lier. In het landschapspark de Merode boetseert de rivier een van de mooiste trajecten langs haar loop. Bijna drie kilometer lang kun je er nu van genieten!

De familie de Merode is één van de vijf prinselijke families van de hoge Belgische adel. Zij verworven hun prinselijke titel door een belangrijke rol te spelen in de geschiedenis van de Spaanse Nederlanden en tijdens de Belgische Revolutie, die tot het ontstaan van België leidde. Aan je linkerkant passeer je het kasteel de Merode met park. Aan de rechterkant bemerk je de strakke spiegelvijver van het kasteeldomein. Aansluitend ligt het jachtgebied waar de prinsen de Merode graag vertier zochten met hun gasten.

Ter hoogte van knooppunt 130 kan je even van de route afwijken om de norbertijnenpastorie van Westerlo te bezoeken. Wandel daarvoor bij de kerk rechtdoor de Sint-Lambertusstraat in. De pastorie werd in 1618 gebouwd en was oorspronkelijk omwald. Sinds 2015 is er een toeristische infokantoor en streekproductenshop gehuisvest. De beschermde tuin werd in ere hersteld en is nu een fijne plaats om te picknicken of even te relaxen.

Aan knooppunt 20 bereik je de achterzijde van het neogotische kasteel van Gravin Jeanne de Merode. Het werd gebouwd tussen 1909 en 1911 als woning voor de gravin, haar vroegere gouvernante en enkele personeelsleden. Na de dood van de eigenares in 1944 leidden de zusters augustinessen hier een rusthuis voor priesters. In 1972 kocht de gemeente het pand en stelde het kasteel open voor haar inwoners als gemeentehuis. Het park behield zijn oorspronkelijke ontwerp.

Het sluitstuk van de wandeling tussen knooppunt 5 en 343 is het noordelijk gedeelte van de Boerenkrijglaan. Deze historische dreef verbindt het kasteel de Merode met de abdij. De rechte dreef maakt een opvallende knik ter hoogte van het Hof van Overwijs. Dit was het gevolg van een conflict tussen Jan Philips Eugène de Merode en abt Gregorius Piera van Tongerlo. De eerste wenste een rechte dreef tot stand te brengen over zijn grondgebied vanaf zijn kasteel tot aan de poorten van de abdij. De tweede hield aan het traject van de reeds door hem aangeplante dreef op het grondgebied van de abdij. Zo ontstonden twee verschillend georiënteerde dreven. Kort na 1710 werden ze met een dwarsliggende dreef verbonden. Of hoe een conflict tussen abt en prins jou vandaag een prachtige drevenwandeling bezorgt.